Van Spelenderwijzer tot Trainingen bewegend leren

Ik (Marcelle) heb altijd gewerkt met vragen rondom prikkelverwerking. Al vanaf het moment dat ik mijn diploma op zak had. Eerst in Engeland, op een fantastische plek in Worcester. Daarna in de kinderrevalidatie in Delft, om vervolgens via wat slingerpaden uit te komen in de vrijgevestigde praktijken. Als ergotherapeute, met sessies voor kinderen. Soms voor de ouders. Steeds vaker ook voor jongeren.

Bij heel wat groot-overleggen ben ik aangeschoven. Om voor het specifieke kind vanuit mijn visie te duiden wat er speelt. de relatie tussen wat we zien (gedrag en lerend vermogen) en prikkelverwerking. Over de manier waarop prikkels ervaren en verwerkt worden. Volop tips en tools om deze kinderen te ondersteunen op hun schooldagen. Zodat deze kinderen niet zo onrustig zouden worden, niet zo een vol hoofd zouden hebben aan de schooldag of niet zo verdrietig zouden zijn. En de leerkracht handvatten te geven om het kind weer in balans te krijgen.

Na jaren 1 op 1 gewerkt te hebben, werd het me zo helder als wat: prikkelverwerking is oooozo gewoon. Waarom al die kennis en al die bruikbare tips aan 1 leerkracht voor 1 kind geven? En dat keer op keer.  Prikkelverwerking als onvermogen blijven zien, terwijl het eigenlijk je vermogen is. Je kracht. Als je het leert kennen. Want waar prikkels voor disbalans kunnen zorgen, kunnen de juiste prikkels ook weer bijdragen aan balans! En jazeker, je kunt er bijzonder veel last hebben als je prikkels niet goed kan ervaren, of kan verwerken. Zeker heb je dan een zetje in de rug nodig. Dat is praktijk werk, 1 op 1. Dat blijft. Maar met dat ‘gewone’ inzicht ben ik gaan brainstormen met een clusterdirecteur Gaby, uit het primair onderwijs. Een paar maanden later stonden de eerste trainingen.

En wat blijkt de vraag groot te zijn. Leren in beweging is on the spot. Maar alleen de spellen doen, is het niet voor mij. Het is zo mooi het groeiend inzicht bij de leerkrachten te zien. Dat je als leerkracht wel degelijk invloed kan uitoefenen op de prikkelverwerking. En daarmee kunt sturen op onrust, op concentratie, op plezier, op lerend vermogen. Hoe dat kinderen meer concentratie geeft en hoe dat komt. Hoe een kind juist door gebruik van de zintuigen, beter leert plannen en organiseren. Dat rust pas kan ontstaan als er eerst aan de behoefte om te bewegen voorzien wordt.

En nog leuker is dat hoe gewoon prikkels ook zijn, het is ook voor iedereen uniek. Iedereen reageert op zijn eigen wijze op prikkels. En het mooie is dat als prikkelverwerking in balans is, je natuurlijkheid om de hoek komt kijken. Je komt automatisch weer in contact je lijf, je vertrouwen, levendigheid, je plezier en blijheid. Gewoon lekker natuurlijk zijn!

En dat vind ik dus echt fantastisch. Dat dat voor iedereen op gaat.  Voor alle kinderen. Die kinderen, die zijn onze toekomst. Die kids in je klas. Zij staan aan het roer, binnen nu en 20 jaar. Met hopelijk al hun capaciteiten en mogelijkheden in hun handbereik. Met een lijf en brein die effectief samenwerken. Elkaar gaan versterken. Dat kan alleen maar door ook aandacht te schenken aan de prikkelverwerking. De bouwsteen om te komen bij wat je past. Bij je natuurlijk kwaliteit, bij je natuurlijke zelf.

Nu vind ik het heerlijk om met spel en beweging te werken. Laat dat nu net de enige manier zijn om je prikkelverwerking aan de gang te krijgen. Mijn passie voor bewegen en spel, sluit naadloos aan op mijn passie voor prikkelverwerking. Spelen ligt zo dicht bij ons. Het is zo creatief, flexibel, geeft zo veel plezier. Ieder kind houdt ervan. Het is wat een kind is. En daardoor zo gemakkelijk toegankelijk. Voor mij, maar ook voor een ieder rondom het kind. Welke training je ook wilt volgen, mijn werkwijze is altijd speels. Letterlijk en figuurlijk. Spel en bewegen maken blij, betrokken, het brengt je bij jezelf.

Je natuurlijke leven leven. Je natuurlijke kracht weer inzetten. Daar draait het om en is (weer) haalbaar als je prikkelverwerking in balans is.  Als je aansluit bij je natuurlijke behoefte. Als daar aandacht voor is, kan je met jezelf in contact blijven. Je eigen grenzen waarnemen. Weten wat je nodig hebt. In balans blijven. Dan blijf je bij jezelf. Dat geldt voor iedereen, voor je klas, voor jou. Je eigen natuurlijkheid wordt vanzelfsprekend. Dan kan je toch niet anders zeggen dan

LET’S GO